Ronde van Slovenië 2022
Zo’n 20 jaar geleden was ik met het gezin in Slovenië. Toen een leuk land met veel buitensport, maar ook nog veel communistische invloeden. Het ijzeren gordijn was toen nog niet zo heel lang neergehaald.
Toen Jaap en ik op zoek waren naar een leuke bestemming voor een bike packing trip en we de foto’s zagen bij de 2 sloveense routes op bike packing dot com waren we meteen verkocht. De route die we reden volgt deels deze 2 routes, maar ook deels andere en onze eigen fantasie.
We besluiten er een relaxte kampeertocht van te maken in plaats van een harde trans-alp. Tent en kookspullen gaan dus mee. Dat past niet allemaal op mijn wipkip, dus ga ik met het oranje nijlpaard, ingericht als bike packing fiets zoals op dit plaatje, genomen in Kransjka Gora:
Na afloop van de trip kunnen we concluderen dat Slovenië nog steeds een erg leuk land is. De mensen zijn erg vriendelijk en spreken bijna allemaal uitstekend Engels. Hier en daar is het toeristisch maar nergens overlopen (nou ja, misschien wel bij het meer van Bled). Het land is lekker kleinschalig en voorzieningen zijn zelden ver weg. Het landschap is prachtig en het eten, de koffie en niet te vergeten het bier (Pivo Zlatarog) zijn prima. Hvala Slovenia!
Dag 1
We parkeren de auto aan de Oostenrijkse kant van de Karawanken nabij een treinstation. Je weet nooit waar het goed voor is. We zitten om een uur of 4 op de fiets en hebben zo nog tijd om een klein stukje van de Trans-Karawanken bike packing route te doen. We koersen af op de camping van Kransjka Gora die helaas gerenoveerd wordt. Alleen het toilet doet het. Jammer, want het ziet eruit als een hele leuke camping. We gaan maar snel een hapje eten.
Toch fijn dat we nog wat gefietst hebben. Zo voelt het als een echte eerste vakantiedag.
Ook te vinden op Strava.
Dag 2
Vanuit Kransjka Gora bekijken we eens de omgeving. We vinden de Karawanken er erg bossig uitzien, en het gebied van de Triglav wat rotsachtiger.
Daarnaast zit er nog wat slecht weer in de lucht in het noorden. Daarom besluiten we om niet te beginnen met de Trans-Karawanken bike packing route, maar met de Bike packing Slovenia West Loop, ook van bike packing dot com.
De dag begint met wat gelummel langs een riviertje.
Daarna volgt al gauw de 1e pittige klim, de Vršič-pas. Eerst asfalt, en dat valt niet tegen. De Slovenen rijden rustig en halen ruim in.
Daarna volgt nog een onverhard stuk. Meer tussen de bomen, en daarmee minder uitzicht.
Aan de andere kant belanden we dan in de beroemde Soča vallei. Een prachtig dal met een indrukwekkende geschiedenis. In de 1e wereldoorlog is hier fel gevochten. “A farewell to arms” van Hemmingway speelt zich hier af. Een indrukwekkend boek dat de totale wanhoop en waanzin van de oorlog invoelbaar maakt.
In Bovec besluiten we dat het nog wat vroeg is om te stoppen. We besluiten nog een klimmetje te gaan doen. Eenmaal onderweg herken ik deze klim. Zo’n 20 jaar eerder deed ik deze ook al. Op mijn racefiets, de oude trouwe Gazelle Champion Mondial. De verschillen met toen zijn groot. Nog ruim voor de grens met Italië was toen een soort grenspost waarbij grimmig kijkende mannen met machinegeweren me argwanend nakijken is ik het onverharde paadje net voor grenspost in fiets.
De onverharde weg die we volgen reed ik toen ook al met mijn racefiets. Ik moest toen flink zoeken met mijn analoge kaart en ben toen diverse malen mis gereden voor ik de weg naar beneden weer gevonden had. Tegenwoordig rijden we gewoon met behulp van de gps en de onvolprezen OSMand app over de juiste gestippelde lijntjes.
Al met al wordt het nog een lange dag. Ruim 90 km met zo’n 2000 hoogtemeters mogen er zijn.
Gelukkig zijn we nog net op tijd op de camping om er te eten en natuurlijk een welverdiend koud biertje te drinken.
Ook te vinden op Strava.
Dag 3
Vandaag lijkt er een soort “Route des Crêtes” op het programma te staan.
In de praktijk valt dat wat tegen, maar we blijven toch geruime tijd op hoogte. Hierbij rijden we soms aan de Italiaanse kant van de grens. Prachtige vergezichten!
Dit keer zijn we niet al te laat op de camping en laten we het bij 50 kilometer en “maar” 1200 hoogtemeters.
Ook te vinden op Strava.
Dag 4
Vandaag steken we terug naar Most na Soči om dan door te rijden naar het prachtige meer van Bohin. Althans, dat is de planning. De afstand is niet zo heel lang (70 km) maar het aantal hoogtemeters valt niet mee (ruim 2000). Uiteindelijk weten we een bed zonder breakfast te regelen in het wat armoedige Podbrdo.
Onderweg komen we maar weinig plaatsjes tegen met voorzieningen. Het is allemaal heel leeg.
Als we dan eindelijk bij een aardig tentje komen blijkt dat geheel afgehuurd voor een feest.
Gelukkig is de uitbaatster erg vriendelijk en gastvrij. Hoewel we niet kunnen lunchen kan ze wel iets met soep en pasta doen. Het resultaat is misschien wel de beste maaltijd die we gedurende onze hele vakantie krijgen.
Ook te vinden op Strava.
Dag 5
Vandaag opnieuw op weg naar het meer van Bohin. Ik heb er zin in, want ik heb nog hele goede herinneringen aan die plek, hoewel het er zo nat was dat sommige lolbroeken gingen kanoën in de plassen op de camping!
Wel moeten we nog ergens een ontbijtje zien te vinden, want in Podbrdo was zelfs de winkel gesloten. Uiteindelijk komen we bij het lokale guesthouse annex koffietentje waar alle lokale fietsers aanleggen voor koffie met gebak. Ze doen eigenlijk geen ontbijt, maar vriendelijk als ze zijn kunnen ze ons wel blij maken met een stuk pizza. Met het fraaie uitzicht erbij komt dat helemaal goed.
De route erna gaat voortdurend op en neer en blijft vrij verlaten. Erg mooi.
Ook de sponsor is dan ook tevreden met de mooie plaatjes …
Het meer van Bohin is inmiddels wel behoorlijk toeristisch geworden, maar we kunnen lekker zwemmen in het kristal heldere water.
Overmoedig als we zijn denken we nog door te kunnen pakken naar het meer van Bled.
Uiteindelijk halen we dat wel, maar we moeten er een heel stuk potentieel fraaie route links voor laten liggen. De camping bij Bled zit vervolgens helemaal vol. Ik ga toch proberen een plaatsje te bemachtigen. Twee stelletjes voor mij die nogal beledigd en op hoge toon proberen een plek op de camping af te dwingen worden zonder pardon weggestuurd. Ik maak eerst contact en vraag daarna vriendelijk of ze ons als fietsers nog misschien ergens in een verloren hoekje ertussen kunnen schuiven. Dat blijkt geen enkel probleem!
Al met al was het weer een flinke rit van bijna 80 km en 1900 hoogtemeters. Gelukkig is het eettentje gelijk naast de camping prima en kun je er nog tot laat eten en bier drinken.
Ook te vinden op Strava.
Dag 6
Vandaag belooft een vlakke dag te worden. We willen namelijk via het dal van de Sava doorsteken naar de Karawanken om daar de Trans-Karawanken bike packing route van oost naar west te gaan doen.
De dag begint met een ontspannen ritje langs het meer. Het is cliché, maar het blijft mooi.
De rit door het dal van de Sava is opvallend mooi, met flink wat gemene klimmetjes en mooie stukjes single track.
We komen bij een fraai lunch plekje. We kunnen lang van het uitzicht genieten want we moeten lang wachten op het eten. Dat is gelukkig wel de moeite waard, want het is erg lekker.
De dag eindigt met de klim naar Zgorne Jezersko. Deze klim mag in stukjes, want halverwege worden we overvallen door regen en vervolgens een enorme hagelbui. En dan zie je dat Slovenië een land is voor luxe-fietsers. Zelfs de schuilplekken zijn voorzien van een stopcontact voor de oplader!
De hagel wacht netjes tot we een hotelletje bereiken waar we konden schuilen onder het genot van een drankje en een kletsje met de uitbaatster.
We komen terecht op de eco-camping/ glamping waar we op humoristische wijze ontvangen worden. Bij het nabije meertje kunnen we nog lekker eten, waarbij we op droog-komisch-strenge manier bediend worden door een jonge serveerster die ergens voor staat.
Alles bij elkaar hebben we er toch nog 1200 hoogtemeters van weten te maken. Vlak komt in dit deel van Slovenië niet voor!
Ook te vinden op Strava.
Dag 7
Afgelopen nacht werden we geteisterd door een enorme hoosbui. De meeste spullen zijn droog gebleven, maar we hebben wel slecht geslapen. De weersvoorspelling is niet best, maar dat zegt in dit soort gebieden niet zoveel. Het weer ontwikkeld zich goed, maar de route die we gaan doen kent weinig accommodaties. De eerste hut ligt op zo’n 35 km afstand via zo’n 1500 hoogtemeters waarvan delen over steile en smalle wandelpaden. Dat kan moeilijk worden bij slecht weer. We wagen het er toch maar op.
Na een lekkere klim als aanloop lopen we al snel vast in een zompig stuk bos gevolgd door een zeer steile helling zonder pad. We sleuren met kletsnatte voeten de fietsen onder grote inspanning omhoog. Dit is niet leuk meer!
Met tent en kookspullen is zo’n fiets toch een stuk zwaarder dan wanneer je alleen spulletjes voor een huttentocht bij je hebt. Als we weer op het pad zijn zien we dat de track die we volgen hoogstwaarschijnlijk verkeerd is gemaakt. De daadwerkelijke route ligt ergens anders en is waarschijnlijk beter begaanbaar.
Daarna breekt het landschap open en worden de uitzichten wat meer alpien van karakter. De klimmetjes echter ook, en we moeten er hard voor werken, met veel loop stukken.
De beloning is groot als we bij de hut komen. Een prachtig 360° panorama! In de richting van de camping ontwikkeld zich een enorme bui. Dat is van hier goed te zien. Als dan blijkt dat we hier kunnen eten en slapen is de beslissing snel genomen. We blijven, en laten al onze spulletjes maar eens goed drogen.
Bij het eten krijgen we van lokale fietsers te horen dat de štrukli hier het beste is van heel Slovenië. We delen een “bordje”. Het is inderdaad overheerlijk.
’s Avonds worden we nog getrakteerd op een prachtige zonsondergang. het kan niet op.
Ook te vinden op Strava.
Dag 8
Hoe een dag uit de hand kan lopen …
In het ochtendzonnetje drogen we de laatste dingetjes en eten we het ontbijt op het terras van de berghut.
Daarna dalen we af richting dal. Jaap vertrouwt de slijtage aan zijn remblokken niet. En terecht, bij de achterrem is hij al aan het veertje begonnen. Verwisselen dus.
Bij de klim naar de camping begint Jaaps trapas die eerder af en toe hoorbaar was nu echt erbarmelijk te kraken. We halen de boel uit elkaar, wat olie erbij en opnieuw afstellen en het probleem is weer gefixed.
We klimmen langs een asfaltweg wat nooit zo fijn is, en dan draaien we het onverharde deel op. Gelijk heel steil en het wordt lopen … en lopen …
en af en toe een stukje fietsen. Mooi is het wel.
Om een uur of twee zijn we dan weer afgedaald en komen we bij de camping. Wel wat vroeg. Kunnen we niet door naar de volgende? We kijken eens op de kaart, en zien nog een flinke klim, en nog wat op en neer gerommel op hoogte. Wel is de afstand nog zo’n 35 km, en dat is net zoveel als we gisteren hebben gedaan. We besluiten toch maar op pad te gaan in het besef dat het wel eens een latertje zou kunnen worden …
Het parkoers valt niet mee. Er moet hard gewerkt worden op flink steile stukken. Ook de afdalingen zijn steil en af en toe behoorlijk technisch. Om een uur of half zeven denken we dat we er zo langzamerhand wel zijn, maar dan begint er nog een klim. Even kijken op de kaart, en ja hoor, nog zo’n 400 hoogtemeters te gaan. Dat had niet meer speciaal gehoeven. Al met al levert het wel een indrukwekkend hoogteprofiel op..
Eenmaal bij de camping aangekomen moeten we nog flink haasten. De pizzeria serveert de laatste pizza’s ruim voor 9 uur uit.
Al met al een loodzware dag (bijna 75 km en 2400 hoogtemeters), en een beetje overdreven met kookspullen en tent over ruige onverharde paden.
Ook te vinden op Strava.
Dag 9
Ik begon deze vakantie met een slechte conditie. De eerste dagen bouwde het nog lekker op, maar nu merk ik dat ik slapper wordt in plaats van sterker. De dag van gisteren was een beetje teveel.
Er zit ook nog slecht weer aan te komen, dus we besluiten de route af te maken en voor de bui over de Karawanken heen te wippen naar de auto.
Al met al een enerverende tocht in een superleuk land. Een van de weinig landen die ik ervan verdenk dat een fietsvakantie over asfalt net zo leuk is als een fietsvakantie over onverharde paden. De meeste wegen bevatten namelijk nauwelijks verkeer.
Ook te vinden op Strava.
De hele trip en Downloads
Uiteindelijk is dit de gehele trip geworden. Een mooi rondje door het bergachtige deel van Slovenië.
Dat het bergachtig is kun je wel zien aan het hoogteprofiel:
De .gpx bestanden van de tocht zoals we die hebben gereden zijn hier te downloaden: