Wipkip (Cannondale Scalpel Si 2017)
Voor de ruigere bed-and-breakfast tochten met veel klimmen en liefst ook nog technische trails rij ik het liefst op een full suspension wipkip. In mijn geval is dat een Cannondale Scalpel Si uit 2017. De fiets heb ik wel lichtere (carbon) wielen gegeven.
Op reis rij ik met 2 x 11, omdat ik 11 speed wat minder gevoelig en kwetsbaar vind dan 12 speed. En met 2 voorbladen (de kleinste is 22 tanden) heb ik een flinke range. Het extra gewicht valt mee omdat er niet zo’n enorm grootste achter tandwiel nodig is als bij 1 x 12. Omdat je bij deze fiets de rechter crank gemakkelijk kunt wisselen rij ik dan in Nederland met 1 x 11. Da’s meer dan zat.
Ik fiets liever niet met een rugzak dus ik gebruik zo’n bikepacking handlebar tas van Ortlieb. Helaas waterdicht, dus alles wat er klam ingaat komt er stinkend uit.
Ik ben nogal klein en rij daarom een frame maat M. Dan past onder het zadel niet meer zo’n grote bikepacking zadeltas (zelfs geen kleine). Daarom heb ik een beugeltje gemaakt (ik geloof van een low rider beugel) waarop een Ortlieb drybag ligt. Alweer helaas waterdicht, dus alles wat er klam ingaat komt er stinkend uit. Het geheel hangt met een spanbandje aan de zadel rails en dat zit als een huis. Het geheel heeft genoeg ruimte om het zadel in de afdalingen nog een cm of 10 te laten zakken. Hiervoor gebruik ik een ghetto dropper post. Overigens is de mijne veel simpeler en gemaakt van een slangklem (om de zadelpen) en 2 tiewraps.
Ik gebruik nog een “tank tas” op de bovenbuis tegen het balhoofd aan. Daarin zitten dingen als portomonee, een oplader, multitooltje, powerbank, zonnebrand, etc.
En dan past er ook nog een “feed bag” aan het stuur. Dat beperkt de stuuruitslag wel een beetje, maar daar heb ik nog nooit last van gehad. Die “feed bag” is handig voor een paar reepjes en/ of een zakje nootjes.
Het geheel bevalt me uitstekend en ik heb er sinds de eerste trip eigenlijk niets meer aan veranderd.